Puberteit
De puberteit kan gezien worden als een zeer turbulente levensfase. Vanaf het 13e/14e jaar wordt begonnen met het afleggen van de fase 'kind zijn'. Dat dit niet altijd probleemloos verloopt is wel bekend.
Maar al te vaak weet de puber geen raad met zichzelf. Hij/zij is geen kind meer, maar ook niet volwassen. Alles wat zo vertrouwd was verandert. Het lichaam krijgt duidelijkere mannelijke of vrouwelijke trekken. Alles wat zo zeker leek staat op zijn kop. Onzekerheden racen door de geest.
Vragen als Wie ben ik? Wat wil ik? en Wat kan ik? zijn de vragen waar de puber zich mee bezig houdt. De puberteit is een groei naar het volwassen zijn en dat gebeurt zelden zonder vallen en opstaan.
Blijft de puber hangen in deze fase dan blijft deze persoon afhankelijk van zijn ouders of blijft hij/zij vastzitten in de puberale protesthouding tegenover iedereen met autoriteit.
Vragen als Wie ben ik? Wat wil ik? en Wat kan ik? zijn de vragen waar de puber zich mee bezig houdt. De puberteit is een groei naar het volwassen zijn en dat gebeurt zelden zonder vallen en opstaan.
Blijft de puber hangen in deze fase dan blijft deze persoon afhankelijk van zijn ouders of blijft hij/zij vastzitten in de puberale protesthouding tegenover iedereen met autoriteit.
Ook voor de ouders van een puber verandert er heel veel.
·
Het ene moment lijkt de puber het allemaal wel alleen te kunnen, het andere
moment merk je dat ze ook nog gewoon kind zijn.
· Grenzen worden verkend en verlegd en een kritiekloze houding van de puber t.o.v. de ouders wordt zelden gezien.
· Zowel de ouders als de puber balanceren van de ene naar de andere kant.
· Waarden en normen die in de opvoeding zijn meegegeven kunnen vervagen of zelfs geheel met voeten worden getreden.
· Daardoor kan de relatie tussen ouders en kind behoorlijk verstoord raken.
·
Uiteindelijk is het de bedoeling dat de puber aan het einde van de rit van afhankelijk naar onafhankelijk is gegaan en niet dat de ouders en kind volkomen uit elkaar gegroeid zijn.
Ongeacht de houding van de puber is het heel belangrijk dat ouders begrijpen dat het gemiddelde pubergedrag voortkomt vanuit onzekerheid. Als een puber alleen maar te horen krijgt wat er niet aan hem/haar deugt (je voert nooit wat uit, je leert niet voldoende, je kleding of kapsel/make-up is vreselijk etc) wordt de onzekere puber nog onzekerder over zichzelf. Er kunnen dan verschillende reactiepatronen gezien worden: De puber gaat nog meer in de contramine, wordt onverschillig, wordt depressief, gaat zichzelf zo onderdrukken om goedkeuring van zijn ouders te ontvangen dat hij/zij er ziek van kan worden etc. Er mag nooit vergeten worden dat een kind niet een verlengstuk van de ouders is, maar een eigen persoonlijkheid bezit en dat is niet altijd makkelijk. Homeopathie kan het kind helpen zijn eigen kracht en weg weer terug te vinden.